Εδώ υπάρχουν πληροφορίες για κάποιες από τις σημαντικότερες ζωντανές εμφανίσεις που έκαναν οι Πυξ Λαξ στη διάρκεια της δεκαπενταετούς πορείας τους.
Παλαιότερες Συναυλίες/Εμφανίσεις
1997
RockWave Festival
Γήπεδο Απόλλωνα (Ριζούπολη)
Θέατρο Λυκαβηττού : Sold Out
1998
Ζωντανές εμφανίσεις στη μουσική σκηνή των Αγίων Αναργύρων ''Δίπλα Στο Ποτάμι''
Μεγάλη Βρετανία
Οξφόρδη, Μάντσεστερ, Κόβεντρυ
4 Sold Out εμφανίσεις
1999
RockWave Festival
Άγιος Κοσμάς
Άνοιξαν την μεγάλη συναυλία των R.E.M.
2000
5 Sold Out εμφανίσεις στο θέατρο του Λυκαβηττού με τους αδερφούς Κατσιμίχα
2001
Άνοιξαν τον δεύτερο γύρο του RockWave Festival στο οποίο τραγουδούσαν ο Sting και ο Robert Plant
2004
Η τελευταία τους ζωντανή sold out εμφάνιση στον Λυκαβηττό στην οποία συμμετείχαν ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Βασίλης Καρράς, ο Ηλίας Μακρίδης, ο Μιχάλης Τζουγανάκης, οι Ντομένικα και οι Όναρ.
2011
Οι συναυλίες προς τιμήν του Μάνου Ξυδού που συνέβησαν σε Ελλάδα, Κύπρο, αλλά και Βόρεια Αμερική, και τις οποίες παρακολούθησε πλήθος κόσμου περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Αποκορύφωμα, η μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας στις 13 Ιουλίου στην οποία παρευρέθηκαν περισσότεροι από 75.000, αριθμός πρωτοφανής για τα ελληνικά μουσικά δεδομένα.
Υ.Γ. Επειδή κυρίως στο διαδίκτυο διαβάζω διάφορα περί των συναυλιών του συγκροτήματος, και κατά πόσο δημιουργούνταν ''τεθλιμμένη'' ατμόσφαιρα στις συναυλίες τους όλα αυτά τα χρόνια λόγω των μελαγχολικών τραγουδιών τους κτλ, έχω να αναφέρω τα εξής παρακάτω. Όντας ακροατής του συγκροτήματος και έχοντας παρευρεθεί σε αρκετές εμφανίσεις τους, θέλω να αποσαφηνιστεί η όμορφη, αληθινή, συγκινητική είτε χαρούμενη ατμόσφαιρα η οποία έδινε μια ικανοποιητική αίσθηση στο πλήθος. Τα τραγούδια πιστεύω πως αποκτούν πρόσημο ανάλογα με τί έχει ζήσει ο καθένας και δεν φτιάχονται απαραίτητα για να μας ανεβάζουν, αλλά για να μας βγάζουν αυτό που νιώθουμε, ότι κι αν είναι αυτό. Και η λαϊκή μουσική μας άλλωστε, σ' αυτό στηρίχθηκε. Σε τραγούδια για έρωτα, για πόνο, για προσμονή, για νοσταλγία. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ομορφιά μιας ζωντανής ακρόασης, το αντίθετο. Κακή συναυλία δεν είναι αυτή που μπορεί σε κάποια σημεία της να σε συγκινήσει ή να σου θυμήσει, αλλά εκείνη που δεν θα σε κάνει να νιώσεις, σ' εκείνη που δεν θα περάσει από ''μέσα σου'' κανένα άκουσμα. Αυτή είναι η δική μου προσωπική άποψη, και τίποτα περαιτέρω φυσικά. Για τον λόγο αυτό οι συναυλίες των Πυξ Λαξ για όσους αρέσκονταν στα τραγούδια τους, ήταν βραδιές γεμάτες και έντονες. Απλά. Αυτό, νομίζω πως αρκούσε.
Όσον αφορά στην συναυλιακή περιοδεία του 2011 προς τιμήν του Μάνου, οι άνθρωποι που άκουγαν ή διαβάζαν δηλώσεις του γνωρίζουν πόσο ήθελε να ξαναβρεθούν όλοι μαζί στη σκηνή, το ήθελε περισσότερο από κάθε άλλον στο συγκρότημα. Και το ανέφερε συχνά. Άλλωστε, το είχε συζητήσει και με τον Νίκο Λώρη της Didi Music έχοντας κάνει ένα πλάνο για κάποια επερχόμενη επανένωση για κάποιες συναυλίες σε βάθος χρόνου. Το πλάνο δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί λόγω της απώλειας του Μάνου, όμως οι υπόλοιποι της μπάντας το έκαναν πραγματικότητα γι'αυτόν, χωρίς αυτόν. Και τον τίμησαν όπως του άξιζε. Χωρίς να πρόκειται για μνημόσυνο αλλά για γιορτή. Έτσι που πιθανόν θα επιθυμούσε και εκείνος. Τα άλλα, εκείνα τα ελείψει σοβαρών επιχειρημάτων κακεντρεχή σχόλια που διαβάζουμε σε κάποιες ιστοσελίδες, είναι για εσωτερική κατανάλωση. Μέρος του λαού μας άλλωστε πολλάκις λειτούργησε και συνεχίζει λειτουργεί έτσι. Φτιάχοντας δηλαδή σενάρια προθέσεων και επιδιώξεων των άλλων. Όμως οι περισσότεροι που βρέθηκαν σε αυτές τις συναυλίες, ξέρουν πως ήταν αξιοπρεπείς όπως άλλωστε άρμοζε σ'αυτό το συγκρότημα που εν κατακλείδι, άφησε για χρόνια αρκετά τραγούδια ''στα χείλη'' μας. Και αυτό δεν αλλάζει.
Mps
