Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Περί συναυλιών...

Η περίοδος των συναυλιών στο πλαίσιο της γιορτής των 30 χρόνων από το ξεκίνημα των Πυξ Λαξ παρήλθε, οι εμφανίσεις σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη-και όχι μόνο-έγιναν.
 Αξίζει νομίζω να αναφερθώ στο γεγονός ότι στην τελευταία συναυλία στο θέατρο Βράχων του Βύρωνα, υπήρχε μια παρουσία ''έκπληξη'' όπως χαρακτηρίστηκε που έλαβε χώρα στη σκηνή δίπλα στο Μπάμπη και στον Φίλιππο, εκείνη της Πάολα. Με αφορμή τη συνεργασία τους στο τραγούδι ''Το Άσπρο Μου Πουκάμισο''.
 Δεδομένων λοιπόν διάφορων διαδικτυακών αντιδράσεων και σχολίων, άλλων μεστών και εύστοχων και άλλων εύκολων και ισοπεδωτικών-παράγωγα της νοοτροπίας που τους καθιστά δέσμιους να περιμένουν στην ''ιντερνετική'' γωνία για κάθε τι, αποφάσισα να γράψω και εγώ μια άποψη, να καταγραφεί και μια διαφορετική οπτική.
 Ανεξάρτητα αν στο προσωπικό μου γούστο (ή στα δικά μου αυτιά αν θέλετε) αρμόζει ή όχι αυτή η συνεργασία, ανεξάρτητα αν το συγκεκριμένο ύφος τραγουδιών αλλά πολύ περισσότερο τρόπου διασκέδασης που είναι συνυφασμένο με κάποιους τραγουδιστές ή διασκεδαστές είναι ή δεν είναι ένα ύφος που προτιμώ ή αποφεύγω, ''κατά βάθος'' αυτή η συνεύρεση δεν μου προκαλεί έκπληξη. Και θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί.
 Οι Πυξ Λαξ, όπως έχει ξαναγραφτεί και εδώ αλλά και κατά δήλωσή τους υπήρξαν (και τα εναπομείναντα μέλη μετά την απώλεια του Μάνου συνεχίζουν να είναι), μια λαϊκή μπάντα. Θα πρόσθετα ίσως, μια λαϊκή μπάντα κυρίως με εναλλάκτικό ήχο και ενίοτε ροκ στιγμές. Λαϊκή όμως. Ως προς το ύφος, τη νοοτροπία, την αντιμετώπιση των πραγμάτων και των ακροατών, και φυσικά ως προς τις καταβολές των δημιουργών του συγκροτήματος. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που ναι, περιλαμβάνει ακόμη και τέτοιες συνεργασίες.
 Ας θυμηθούμε όμως την συνεργασία των Πυξ Λαξ με τον Βασίλη Καρρά το 1993, στον δίσκο τους ''Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί'' με το ''Άσ' την να λέει'' που έγραψε ο Μάνος. Και μάλιστα, σε μια περίοδο που το συγκρότημα δεν είχε διανύσει πολύ δρόμο ως προς την επιτυχία, για κάποιους ήταν γνωστό-για άλλους όχι τόσο-πάντως εξέφραζε έναν εκ διαμέτρου διαφορετικό ήχο από εκείνον για τον οποίο ήταν δημοφιλής ο Βασίλης Καρράς. Υπήρχαν και τότε αντιδράσεις, σε βαθμό που πολλοί τους έλεγαν πως θα καταστραφούν- ακόμη και ιστορικά μαγαζιά δεν δέχονταν το συγκρότημα να τραγουδήσει με αφορμή αυτή του την επιλογή, αυτή του τη συνεργασία που μάλιστα έτυχε τεράστιας ανταπόκρισης από το κοινό. Παρόλο που δεν ήταν η μόνη τέτοιου τύπου συνεργασία, καθώς οι Πυξ Λαξ είχαν γράψει τραγούδια και για άλλους λαϊκούς τραγουδιστές όπως για τον Πασχάλη Τερζή, τον Νίκο Νομικό, αλλά και τον Νότη Σφακιανάκη. Η συνεργασία όμως με τον Καρρά, ήταν αυτή που έδωσε ευκαιρία σε κάποιους να ''πολεμήσουν'' αυτό το πάντρεμα.
 Μετά από αυτό το δίσκο, οι Πυξ Λαξ στο ''Για τους πρίγκιπες της δυτικής όχθης'' συνεργάστηκαν με τον Χάρη και τον Πάνο στις Ανόητες Αγάπες, με τον Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλο, με τον Gordon Gano των Violent Femmes σαν να μην άλλαξε τίποτα. Και συνεχίστηκαν ανάλογες επιλογές και συνεργασίες. Συνεπώς, δεν άλλαξε-δεν αλλοιώθηκε η ταυτότητα του συγκροτήματος, όπως και πιθανόν δεν θα αλλάξει και τώρα κάτι. Είναι μια ακόμη συνεργασία. Άλλωστε, ότι ήταν ο Καρράς τότε - είναι και η Πάολα σήμερα. Μια κατά το ευρύ κοινό σύγχρονη λαϊκή τραγουδίστρια πίστας. Και όποιος αντίλογος δικαίως ή αδίκως υπάρχει σε αυτό, τέτοιος αντίλογος υπήρξε και τότε- που όμως αναιρέθηκε από την μετέπειτα πορεία του συγκροτήματος και την διατήρηση του ύφους της μουσικής που έπαιζε όλα αυτά τα χρόνια...Άλλωστε, περί αυτού δεν γίνεται λόγος...;


Υ.Γ. Επειδή πολλοί γράφουνε με σιγουριά ''αν ζούσε ο Μάνος δεν θα γινόταν αυτό (εννοώντας την συγκεκριμένη συνεργασία με την Πάολα) , δεν θα συμφωνούσε σε αυτό κτλ...'' 
 Μάλλον κάτι αγνοούν από την ιστορία, και από τις ελεύθερες-χωρίς κόμπλεξ επιλογές και του ίδιου του Μάνου. Μάλλον αγνοούν ότι εκείνος έγραψε το ''Άστην Να Λέει'' και το τραγούδησε ο Βασίλης Καρράς, εκείνος συν-έγραψε και το ''Θα Βάλω Τελεία'' επίσης για τον Βασίλη Καρρά από το άλμπουμ ''Λόγια της Νύχτας''. Εκείνος έγραψε τα λαϊκά ''Μπορεί'', ''Χάθηκες Αλήτισσα'', ''Λένε Για Μένα'' του ίδιου του συγκροτήματος... Όλα αυτά βέβαια μεταξύ άλλων ροκ, ethnic, και εναλλακτικών ακουσμάτων που έγραψε και ερμήνευσε ως μέλος των Πυξ Λαξ.
 Και το σημαντικότερο απ' όλα, εκείνος τόνιζε ιδιαιτέρως την λαϊκότητα του συγκροτήματος όπου έβρισκε ευκαιρία. Ο Μάνος ήταν πιο Πυξ Λαξ απ' τους Πυξ Λαξ, και περήφανος όπως ο ίδιος είχε δηλώσει για όσα έκανε το συγκρότημα, και σε όσα έγιναν εκείνη την δεκαπενταετία, φυσικά συμπεριλαμβάνονται και οι λαϊκές στιγμές, παρόμοιες-τηρουμένων των αναλογιών και της εποχής με τη συγκεκριμένη συνεργασία του σήμερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου